Woensdag 2 november

JETLAG, LANGE RIT, WAIPOUA FOREST, KAURI MUSEUM

We hebben te maken met een heuse jetlag! Harm was om 3.10 uur wakker en Lisette een klein uurtje later. We hebben even overwogen alvast te gaan rijden (vandaag hadden we de langste rit voor de boeg), maar bedachten dat we in het donker veel uitzicht zouden missen ^^ om 7.15u vonden we het licht genoeg, dus lieten een briefje achter voor Andrew en Aimee en reden een klein stukje de andere kant van Kerikeri op: prachtig water met bootjes in het opgaande zonnetje. 

Vervolgens verder met de echte rit. Belangrijkste tussenstop: Waipoua Kauri Forest, met gigantische Kauri bomen (de grootste telt ruim 50 meter). We voelden ons erg klein :) een wandeling van een half uurtje liet ons wat frisse lucht inademen tussen alle groene planten en bomen. De kleur groen krijgt in dit land overigens een totaal andere betekenis: de kleur is bijna overmatig aanwezig in dit landschap en is dieper dan we gewend zijn. Wel moeilijk om op foto vast te leggen. 

Onderweg zien we veel afgelegen huisjes, school busses om de kinderen op tijd op de schooltjes te krijgen, soms kilometers niemand, luisteren we muziek (worship wordt ook gewoon in t tankstation gedraaid!), blijkt elk stadje een katholieke en een anglicaanse kerk te hebben, regent het af en toe even heftig en dan schijnt de zon weer fel en blijken de wegen wat hobbeliger dan in NL. Wel staat alles ontzettend goed aangegeven: je weet precies wanneer je een overstekende koe, inhaalbaan of toeristisch uitkijkpunt kunt verwachten. 

Zo'n toeristisch bordje leidt ons onderweg naar het Kauri museum. Lisette vond het iets leuker dan Harm, maar allebei waren we t erover eens dat we wel leukere musea gezien hebben. Een meneer zinspeelde nog op trouwen, bij het aanschouwen van een trouwjurk uit 1905. Toen we duidelijk maakten dat we dit al achter de rug hebben, liep hij door naar t volgende schouwspel met een eeuw oude baby erin (okee een pop dus, maar oud decor) en wees enthousiast naar t wiegje. Goed ^^

We raceten door, althans: zo ervaren we het van elkaar als de ander rijdt, door de vele hobbels, bochten en heuvels, waar je gewoon 100 km/u schijnt te mogen rijden. Op weg naar de Coromandel. Auckland laten we onderweg achter ons, om aan het eind van de reis nog twee daagjes terug te keren. Terwijl Harm dit stuk rijdt, schrijft Lisette deze reisverhalen aan elkaar. Kopje koffie en weer door (dat vroege wakker zijn laat 's middags even zijn sporen achter). In Coromandel city eten we in Monteith's brewing co. een goed bord steak en een vegetarische tagliatelle (door jullie in te vullen wie van ons wat at haha). 

Rond 20u werden we opgewacht door Sharon en David, twee hele lieve (gepensioneerde) eigenaren van een Bed and Breakfast, die zij aan huis voeren. Vooralsnog zagen we net de zon ondergaan, met veel roze en paarse tinten, prachtig! We zijn benieuwd naar het uitzicht van morgenochtend, als het licht is: we zijn hier omgeven door water. En stil dat het hier is! Tijd voor een spelletje en dan richting bed.