Maandag 7 november

WAITOMO GLOWWORM CAVES

Vanochtend vertrokken we bijtijds (7.30u) richting Waitomo. Een regenachtige rit van bijna 2 uur bracht ons bij de indrukwekkende grotten. 

Eerst deden we de tour van twee uur door de Ruakuri Cave. Vooral de glowworms zorgen voor een bijzonder effect: de blauwe lichtjes die ze afgeven, op sommige plekken in de grot met honderden tegelijk, geven een mooie touch aan de 'limestone'. De grotten zelf (de grootte ervan en de stalactieten en stalagmieten) waren wat ons betreft iets minder indrukwekkend. Misschien zijn we een beetje verwend doordat we deze groter (in oa Oostenrijk en Zuid-Afrika) hebben gezien. In de 'Cathedral' zongen we in het tweede deel van de tour met de guide een lied van de Maori's. In dit stuk van de grotten worden rondom Kerst ook concerten gegeven. Samen met wat Noorse toeristen zaten we vervolgens in een bootje dat een deel van de grot (Glowworm Grotto) inging waar geen kunstlicht was. Heel bijzonder om dan niks te zien behalve duizenden (blauwe) glowworms. De eerste gids liet ons ze overigens ook van dichtbij zien: de wormpjes hebben de lengte van een lucifer en alleen hun 'achterste' geeft licht. Helaas mochten we van dichtbij geen foto's maken: dan kun je de beestje immers een stuk minder goed zien. Dus kochten we ouderwets een ansichtkaart :) 

Na een late lunch (van de Subway, we hebben inmiddels een klantenkaart) reden we terug richting Turangi. We checkten onderweg op de website of we morgen de Tongariro Alpine Crossing kunnen doen: vooralsnog ziet het ernaar uit dat het later in de ochtend opklaart. De vroege tochten (bus brengt ons naar het andere eind van de route) gaan niet door, dus we kozen de eerstvolgende, om 7.30 uur. Morgenochtend om 5.30 uur kunnen we informeren of de crossing definitief doorgaat (wat dus afhangt van het weer, spannend!). We merken dat veel andere toeristen hier in de buurt ook gekomen zijn voor de crossing, die een dag duurt en wordt beschouwd als een van de mooiste ter wereld. Nog even spannend dus! 

In Turangi schuiven we voor het avondeten aan in de locale Tavern. We zitten rondom een houtkachel, met wat blijkt een stel Zuid Afrikanen en een stel Nederlanders. Al snel hebben we een gezellig gesprek dat niet meer ophoudt ^^ de Zuid-Afrikanen wonen sinds 6 jaar in Nieuw-Zeeland en vertellen ons hoe moeilijk het was een verblijfsvergunning te krijgen. Hierop is de Nieuw-Zeelandse regering steeds strenger geworden. Je moet echt een plan indienen met wat je toevoegt aan het land, anders krijg je telkens tijdelijke verblijfsvergunningen. De Nederlanders (begin 60) reizen bijna 7 weken rond met een camper. De vrouw van het stel blijkt CCU verpleegkundige te zijn in het Radboud UMC in Nijmegen. Genoeg te kletsen dus ^^ na een paar uur verlaten we met rode wangetjes (die houtkachel bleek toch wel erg heet en wijn werkte hier ook goed aan mee) de Tavern, leggen onze tassen klaar voor de hike en gaan snel ons bed in!